Floating IP: definitie, gebruik en voordelen

---

Dynamisch IP

Wanneer een computer verbinding maakt met het internet geeft de Internet Service Provider (ISP) in de meeste gevallen een dynamisch IP aan. Dynamische IP-adressen zijn de meest kosteneffectieve standaardoplossing voor gebruikers en aanbieders. Ze worden gekenmerkt door het feit dat ze slechts tijdelijk worden toegewezen en veranderen na een bepaalde tijd. De periode kan vaststaan (bijvoorbeeld 24 uur) of onregelmatig zijn. De gebruiker ontvangt dan een nieuw dynamisch IP-adres voor de computer van de betreffende internetprovider, en het vorige adres wordt toegekend aan een andere gebruiker.

Statisch IP

Een statisch IP daarentegen, is een vast adres dat permanent is toegewezen aan een apparaat. Statische IP-adressen worden voornamelijk gevonden op het gebied van webservers of e-mailservers: daar waar een verkoopassortiment of websitecontent via een vaste URL beschikbaar moeten zijn, zodat gebruikers of processen ze zonder problemen kunnen vinden. Computers in een netwerk of randapparatuur (zoals printers) hebben vaste IP's, zodat de afzonderlijke apparaten binnen het netwerk gemakkelijk met elkaar kunnen communiceren.

Om te voorkomen dat gebruikers complexe nummers moeten onthouden, is het mogelijk om een domeinnaam toe te wijzen aan een statisch IP-adres, bijvoorbeeld www.voorbeeld.nl. Het numerieke IP, het 'verbindingsnummer' van een apparaat in het netwerk, wordt daarom vertaald naar een naam die gemakkelijk kan worden onthouden. Dit is meestal alleen voorbehouden aan statische IP's en heeft weinig zin voor dynamische IP’s, omdat de gebruiker hiervoor te vaak verandert.

---

De definitie van een floating IP

Een floating IP is meestal een openbaar, routbaar IP-adres dat niet automatisch wordt toegewezen. In plaats daarvan kent een projecteigenaar de floating IP tijdelijk aan een of meer instanties toe. De instantie heeft dan zowel een automatisch toegewezen statisch IP voor communicatie tussen de instanties in het privé, een niet-routbaar netwerkgebied, alsmede een handmatig toegewezen floating IP. Dit maakt de diensten van de instantie zichtbaar voor gebruikers buiten een cloud of een netwerk en dus bereikbaar.

In een adequaat geconfigureerd failover-scenario float een dergelijk IP ook dynamisch naar een andere actieve eenheid in het netwerk, zodat het de functie van een slapende instantie zonder tijdsvertraging kan aannemen en vervolgens inkomende verzoeken kan beantwoorden.

---

Hoe wordt een floating IP gegenereerd?

Gebruikers krijgen floating IP's voor hun projecten uit verschillende pools die de systeembeheerder configureert en als serverbronnen aanlevert. Zodra een gebruiker een floating IP ontvangt, wordt hij/zij de 'eigenaar'. De gebruiker kan het dan aan een instantie toewijzen, verwijderen, en vervolgens op een ander moment toewijzen aan een andere instantie. Zelfs als een instantie niet langer werkzaam is, verliest de gebruiker het bijbehorende floating IP niet. Het blijft een werkende resource en kan nog steeds worden toegewezen aan een andere instantie.

Een belangrijke reden voor het gebruik van meerdere parallelle floating IP-pools is dat elke pool kan worden bediend door een andere internetprovider of worden toegewezen door andere externe netwerken. Dit zorgt ervoor dat de verbinding en beschikbaarheid overeind kan blijven, zelfs als een internetprovider uitvalt door een storing.

---

Wanneer worden floating IP’s ingezet?

Maximale beschikbaarheid is een van de belangrijkste factoren in elke productieomgeving. In het communicatienetwerk kan echter een enkele error leiden tot het falen van applicaties. Het doel van de floating IP is dan ook een toegankelijke infrastructuur aan te bieden met minimale downtime.

Een floating IP kan bijvoorbeeld een flexibel load balancing-adres (load sharing-adres) zijn, waarmee de piekbelastingen worden gecompenseerd door inkomend netwerkverkeer naar verschillende netwerkknooppunten te distribueren. Netwerkknooppunten zijn apparaten die twee (of meer) transmissiewegen van een telecommunicatienetwerk verbinden. Net als bij een computer die de workflow verdeelt over meerdere processors, behandelt load balancing ook grote hoeveelheden gelijktijdige verzoeken, of complexere berekeningen, door het verkeer over meerdere parallelle systemen te verdelen.

---

Failover en switchover

Als een primaire load balancer of een centrale applicatieserver in een cluster aan één zijde mislukt, kan een floating IP onmiddellijk worden toegewezen aan een redundante applicatieserver of aan een secundaire load balancer in een overeenkomstig geconfigureerd systeem. Het IP ‘zweeft’ naar de actieve eenheid, die onmiddellijk de gewenste processen uitvoert. Een dergelijke onvoorziene verandering tussen netwerkdiensten heet ‘failover’. Dit wordt vooral aanbevolen ter bescherming van belangrijke en gevoelige bedrijfsprocessen.

Een geplande switch van een primair naar een secundair systeem wordt aangeduid als een "switchover". De doelgerichte overname van de diensten wordt niet getriggered door een error, maar meestal gecontroleerd uitgevoerd door een systeembeheerder. Een veelvoorkomende reden voor een switchover is bijvoorbeeld een routineonderhoud van de primaire of secundaire systemen, terwijl een parallelle instantie tijdelijk de functie overneemt.

---